ಗೋಳಿಯ ಕಾಡೆಮ್ಮೆ ಹಾಗೂ ದತ್ತಾತ್ರಿಯ ಶ್ಲೋಕ.

ಬೇಡ್ತಿ ನದಿ ನಮ್ಮೂರಿಗೆ 3 ಕಿಮಿ ದೂರದಲ್ಲಿ ಹರಿದುಸಾಗಿ ಮಾಗೋಡು ಜಲಧಾರೆಯಾಗಿ ಧುಮುಕಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಬೇಡ್ತಿ ನದಿಯಿಂದ ದಾಂಡೇಲಿಯವರೆಗೂ ಆವರಿಸಿರುವ ನಿತ್ಯಹರಿದ್ವರ್ಣ ದಟ್ಟ ಕಾಡು ಅನೇಕ ಪ್ರಾಣಿಪಕ್ಷಿಗಳ ಜೀವಧಾಮವಾಗಿದೆ.
ಹುಲಿ, ಕಾಡೆಮ್ಮೆ, ಕರಡಿ, ಆನೆ, ಜಿಂಕೆ ಇತ್ಯಾದಿ ಇತ್ಯಾದಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ನೀವಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು...

ಅಂದು ನಾನು ಸುಮಾರು 2ನೇ ಇಯತ್ತೆ ಇರಬಹುದು. ೫ನೇ ಇಯತ್ತೆಯ ದತ್ತಾತ್ರಯ (ದತ್ತಾತ್ರಿ) ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಮಕ್ಕಳ ಗುಂಪಿನ ಧುರೀಣ. ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ಮಕ್ಕಳಿದ್ದ ಗುಂಪು ಪ್ರತೀ ದಿನವೂ 1.5 km ದೂರ ಮನೆಯಿಂದ ದಟ್ಟ ಕಾಡಿನ ಮಧ್ಯ ನಡೆದು ಚಲಿಸಿ ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರಬೇಕಿತ್ತು. ಹಳ್ಳಿಯ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಾಡು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಭಯ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಇರುವದಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಎಲ್ಲರೂ ಕೂಡಿಯೇ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವದು ವಾಡಿಕೆ. ಎಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಮನೆಯಿಂದ ಶಾಲೆಗೆ - ಶಾಲೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ತಲುಪಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯನಾದ ದತ್ತಾತ್ರಿಯದೇ ಸಹಜವಾಗಿ ಆಗಿತ್ತು. ದಾರಿಯಿಂದ ಬರುತ್ತಾ ಹುಲ್ಲು ಮೇಯಲು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಯಾರದ್ದಾದರೂ ಮನೆಯ ಆಕಳೋ ಎಮ್ಮೆಯೋ ಸಿಕ್ಕರೆ ಅದನ್ನು ಮನೆಗೆ ಹೊಡೆದು ತರುವದು ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿ ಶಾಲೆಯ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ಜವಾಬ್ದಾರಿ.

ಅಂದು ಸಂಜೆ ಎಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳೂ ಶಾಲೆ ಬಿಟ್ಟೊಡೊನೆ ಒಟ್ಟಿಗೇ ಹೊರಟು ನಡೆದು ಬರುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಮಣ್ಣುರಸ್ತೆಯ ಎರಡೂ ಕಡೆ ದಟ್ಟವಾದ ಅಡವಿ. ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬೃಹದಾಕಾರದ ಎಮ್ಮೆ ಕಾಡಿನಿಂದ ರಸ್ತೆಗೆ ಇಳಿದು ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆಯತ್ತ ತೆರಳಿತ್ತು. ಅದರ ನಾಲಕ್ಕೂ ಕಾಲಿನ ಬಿಳಿಯ ಪಟ್ಟಿ ನನಗೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಬಿಳಿ ಎಮ್ಮೆಯ ನೆನಪು ತರಿಸಿತು.

ಕೂಡಲೇ ನಾನು, "ಏ ನಮ್ಮನೆ ಬಿಳಿ ಎಮ್ಮೆ ಅಡವಿಗೆ ಎಂತಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದು..? ಮನೆ ಬದಿಗೆ ಹೊಡ್ಯೋ ಅದ್ರಾ..." ಎನ್ನುತ್ತಾ ಅದರೆಡೆಗೆ ಓಡಿದೆ. ನನ್ನ ಜೊತೆ ಇನ್ನೂ ಎರಡು ಜನ ಓಡಿ ಬಂದರು. ಆದರೆ ಹತ್ತಿರ ಸಮೀಪಿಸಿದಂತೆ ನಮಗೆ ಧಸಕ್ಕೆಂದು ಭಾಸವಾದದ್ದು, ಅದು ಕಾಡೆಮ್ಮೆ ಎಂದು!!!!. ನೋಡಲು ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಎಮ್ಮೆಯ ಥರವೇ ಇದ್ದರೂ ಹತ್ತಿರದಿಂದ ಕಂಡ ಅದರ ದೈತ್ಯ ಸ್ವರೂಪ ನಮ್ಮನ್ನು ಬೆಚ್ಚಿಬೀಳಿಸಿತು. "ಹೇ...ಅದು ಕಾಡೆಮ್ಮೆ ಮಾರಾಯಾ...ಬಿಳಿ ಎಮ್ಮೆ ಅಲ್ದೋ.." ಎಂದು ಕೂಗುತ್ತಾ ನಾವು ತಿರುಗಿ ಓಡಿಬರುತ್ತಿರುವದನ್ನು ಕಂಡ ನಮ್ಮ ನಾಯಕ ದತ್ತಾತ್ರಿ ದಂಗಾದ.

ಎಲ್ಲರೂ ಓಡದೇ ಬೇರೆ ದಾರಿಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ದತ್ತಾತ್ರಿ ನಮಗೆಲ್ಲ ಕೂಡಲೇ ಒಂದು ಶ್ಲೋಕ(ಮಂತ್ರ)ವನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟ. " ಈ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ ಓಡಿ, ಹಾಗಾದರೆ ಕಾಡೆಮ್ಮೆ ಹತ್ತಿರ ಬತ್ತಿಲ್ಲೆ..ಇಲ್ಲಾ ಅಂದ್ರೆ ನಾವು ಎಷ್ಟೇ ದೂರ ಇದ್ರೂ ಎಮ್ಮೆ ತನ್ನ ಸಿಂಬಳವನ್ನು ಬಂದೂಕಿನ ಗುಂಡಿನ ಥರಹ ಬಿಟ್ಟು ನಮ್ಮ ಮೈಗೆ ಹಾಕ್ತು. ಅಕಾಸ್ಮಾತ್ರ್ ಕಾಡೆಮ್ಮೆ ಸಿಂಬಳ ತಾಗಿದ್ರೆ ಯಾರಿಗೂ ಓಡಲಾಗ್ತಿಲ್ಲೆ..ಲಗು ಓಡ್ರೋ" ಎಂದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಧೈರ್ಯ ತುಂಬಿದ!!!. ಅಂದು ಒಂದನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಿಂದ ಐದನೇ ಕ್ಲಾಸಿನ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳೂ ಕಿತ್ತಾಬಿದ್ದು ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ ಓಡಿದವು....!!!!

ಅಂದು ನಾವು ಓಟಕಿತ್ತ ಜಾಗದ ಹೆಸರು ಗೋಳಿ ಕತ್ರಿ ಎಂದು. ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗೆಲ್ಲ ಗೋಳಿ ಕತ್ರಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಇಂದು ಆವಾಗಿನಷ್ಟು ಕಾಡೆಮ್ಮೆಗಳು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಗುವದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ದಿನದ ನಮ್ಮ ಓಟ ಮಾತ್ರ ನೆನಪಾಗಿ ನಗು ಗೊಳ್ಳೆಂದು ಹೊರಬರುತ್ತದೆ. :-)