ಮೊಳಗೊಮ್ಮೆ

ಅಥವಾ ಮಳಲಗಾಂವ.
ಪೋ: ಹುತ್ಖಂಡ.... ತಾ: ಯಲ್ಲಾಪುರ.....ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೆ.....

ಯಲ್ಲಾಪುರದಿಂದ ಹತ್ತು ಕಿಮಿ. ಸಿರಸಿಯ ಕಡೆಗೆ.... ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಗ್ರಾಮ....
ಇಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ಮನೆಗಳಿರಬಹುದೇನೋ... ಏಳನೆ ಇಯತ್ತೆಯವರೆಗಿನ ಒಂದು ಶಾಲೆ....ಅದಕ್ಕೆ ಅರ್ಧಚಂದ್ರಾಕಾರದಲ್ಲಿ ಅರ್ಧ ಮಾತ್ರ ಕಟ್ಟಿದ ಕಂಪೌಂಡು....ದೂರದ ಪರ್ಸುವಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಕಾಡಿಗೇ ಕೇಳುವಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಮೊಳಗುತ್ತಿರುವ ಟೇಪ್-ರೆಕಾರ್ಡರ್..

ಬಸ್ಸಿನಿಂದ ಇಳಿದು ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಹೋಗುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಯಂಕಣ್ಣ ... ಜೊತೆಗೇ ಸಿಗುವ ಅವನ ಕವಳದ(ತಾಂಬೂಲ) ಸಂಚಿ.... ಅದರಲ್ಲೂ ಕವಳದ ಸಂಚಿಯ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಆ ಕಾಚಿನ ಪೌಡರು....ತುದಿಗಾಲಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣು ರಸ್ತೆಯ ಕಾಲಿಗೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಕವಳವನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮೆಲ್ಲುವಾಗ..... ಆಹಾ.....

ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಗೊಳೀಕಾನು.... (ಬಲಕ್ಕೆ ಅಡವಿಯಲ್ಲಿ ಅಡವಿಯಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗಿದರೆ ಸುಮಾರು ಒಂದು ಕಿಮಿ ದೂರದಲ್ಲಿ ಗ್ರಾಮದೇವತೆ ಹುಲಿಯ ಮೂರ್ತಿ....ಇಲ್ಲಿ ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಊರಿನ ಹಾಗೂ ಸುತ್ತಲಿನ ಊರ ಜನರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ತಮ್ಮ ಜಾನುವಾರುಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ದೇವತೆ ಹುಲಿಗೆ ಪೂಜೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ ನಂತರ ಅಲ್ಲೇ ಭಕ್ಷ್ಯ-ಭೋಜ್ಯಗಳನ್ನ ತಯಾರಿಸಿ ಊಟಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ದಟ್ಟ ಗೊಂಡಾರಣ್ಯದೊಳಗೆ ನೀವು ಪಾಯಸವನ್ನು ಗಟಗಟನೇ ಕುಡಿಯುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ:-)) ನೀವು ಹಾಗೇ ಮೊಳಗೊಮ್ಮೆಯ ಕಡಿಯ ರೋಡಿನಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದಂತೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹಿಂದೆ ಮರೆಯಾಗುವ ಡಾಂಬರ್ ರೋಡು... ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ದಟ್ಟವಾದ ಕರಿಯ ಕಾಡು....ಕಿವಿ ಒಡೆಯುವಂತೆ ಕೂಗಿ ಕೂಗಿ ಪ್ರಾಣ ಬಿಡುವ ಜೀರುಂಡೆಗಳು....

ನಿಶ್ಯಬ್ಢ.....ಎದೆಯ ಬಡಿತ ಕೇಳುವಂತೆ... ಎಲ್ಲೋ ಚುರುಪುರು ಶಬ್ಧ ಮಾಡುವ ಕಾಡಿನ ಕೋಳಿ... ಅಪರೂಪವೆಂಬಂತೆ ಸಿಗುವ ಕಾನುಕುರಿ...ಜಿಂಕೆ... ಎಲ್ಲೋ ದೂರದಲ್ಲಿ ಮರದಿಂದ ಮರಕ್ಕೆ ಜಿಗಿಯುವ ಮಂಗನ ಆಟ... ನಾಕುದಾರಿ ಸಿಕ್ಕಂತೆ ಚಿಗುರಿದ ಅಶೋಕ ಹೂವಿನ ಮರಗಳ ಸಾಲು... ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಬುರ್ರ್..... ಎಂದು ಸೈಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಶರವೇಗದಲ್ಲಿ ಎದುರಿಗೆ ಬರುವ ಪರ್ಸು.....ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲೇ "ಯಾವಾಗಾ ಬಂದ್ರರೋ..." ಎಂದು ದೂರದಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದಂತೆ ಅವನ ಕೂಗು...

ಬೇಡ್ತಿ ನದಿ ನಮ್ಮೂರಿನಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದೆ ಕಾಡಲ್ಲಿ ತೆವಳಿ ಮಾಗೋಡು ಜಲಪಾತವಾಗಿ ಧುಮುಕುತ್ತದೆ. ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು
ಚೊಂಬೂ ನೀರು ಸಿಗಲಾರದ ಈ ನದಿಗೆ ಆಣೆಕಟ್ಟು ಕಟ್ಟಿ ಕಾಡನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮುಳುಗಿಸುವ ಸರ್ಕಾರದ ಹೊಂಚು ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನಿಂತಿದೆ.
ಇದರಿಂದಾಗಿ ಇಲ್ಲಿನ ಎಷ್ಟೋ ಬಡಜೀವಗಳು ಸದ್ಯಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಬದುಕಿವೆ!
ಮಣ್ಕುಳಿ/ನಾಗುಂದ ಹಳ್ಳ ಇಲ್ಲಿನ ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಆಕರ್ಷಣೆ. ಕಾಶ್ಮೀರದ ಯಾವುದೋ ಕಣಿವೆಯಂತಿರುವ ಈ ಮಣ್ಕುಳಿಗೆ ನೀವು ಒಮ್ಮೆ ಭೇಟಿ ಕೊಡಲೇಬೇಕು. ಜನರಿಗೆ ಹರಕೆ ಒಪ್ಪಿಸಲು ಪಕ್ಕದ ಊರಾದ ಚಂದುಗುಳಿಗೇ ಹೋಗಬೇಕು.

ಆದರೂ ಒಂದು ಕೊನೆಯ ವಿಷಾದದ ಸಂಗತಿ..ಹಳ್ಳಿಯ ಜೀವನವನ್ನು ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಬದುಕುವ ಅವಕಾಶವಿದ್ದರೂ ಮಲೆನಾಡಿನ ಜನ ಪೇಟೆಯ ಬದುಕಿಗೆ ಮನಸೋತು ನಗರಗಳ ಕಡೆಗೆ ಓಡುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಈ ಮಹಾನಗರದ ಹುಚ್ಚು ಓಟದ ಬದುಕಿನ ಬೇಗೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಸತ್ತಿರುವ ನಮಗೆ ಮೊಳಗೊಮ್ಮೆಯಂಥಹಾ ಒಂದು ಊರು ಕೇವಲ ಕಲ್ಪನೆಯ ಕೂಸಾಗಿಯೇ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ...

ಇದು ನಮ್ಮ ಊರು... ಎಷ್ಟು ಅಂತ ಬರೆಯಲಿ...?ಪದಗಳು ಕೊನೆಯಾಗುವ ಹೊತ್ತು...

ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿವರ ಮುಂಬರುವ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ.......